ماه من

 

شب،

آسمان را نگريستم

آنجا بود،

درخشان و نقره‌اي،

بزرگ و زيبا،

بخشنده و مهربان.

سفر كردم.

ديگر در آسمان نبود.

اما مهتاب من

تو،

درخشانتر،

بزرگتر،

و بخشنده تر

تاريكي هاي دلم را

روشن مي كني.

باشد تا هميشه باشي.

 

مهر 86 - كلاس تاريخ اسلام

ارسال شده توسط احسان طريقت در ۷/۲۹/۱۳۸۶ ۰۶:۲۴:۰۰ بعدازظهر

برچسب‌ها: ،

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)