برای دوستم، عسل

2006_02_12[1]

این چند روز آینده باز هم باید با یکی از دوستانم خداحافظی کنم. اون میره و من همچنان اینجا هستم. دوست خوبم، عسل به همراه همسر گرامیش از پیش ما میرن اونطرف کره زمین که زندگی جدیدی رو شروع کنن. از پیش ما دور میشن و ما براشون دلتنگ میشیم. از پیش ما میرن و ما حتی تصور اینکه تو یه شهر هستیم و از یه هوا تنفس می کنیم رو نخواهیم داشت. دوباره باید به مدد دنیای مجازی با هم در ارتباط باشیم. مجازی بگیم و بخندیم و حتی گریه کنیم.

همه اینها یه طرف، اما از طرف خودم قول میدم که هیچوقت فراموششون نکنم. هرچند خیلی نمی‏تونستیم ببینیمشون، اما همیشه این امید وجود داشت که تو این شهر قراری، برنامه‏ای چیزی پیش بیاد و ببینیمشون. دوست خوبم، سفر خوبی داشته باشید و زندگی موفقی را آنسوی کره زمین شروع کنید.

 

این جمعه می روند، اما شاید یک جمعه بیایند. شاید …

 

پی نوشت:

یه موقعی می خواستم خداحافظی کنم. خداحافظیم تلخ بود. اونروز بهم این موسیقی هدیه داده شد. گفته شد هر وقت این آهنگ شنیده میشه، از من هم یادی میشه. منم این موسیقی رو به عسل تقدیم می‏کنم. هم خود موسیقی و چند تا اجرای مختلفش…

 

Noel Harrison - The Windmills Of Your MindDOWNLOAD

Dusty Springfield - The Windmills Of Your Mind – DOWNLOAD

Fausto Papetti - Romantic Saxofon The Windmills Of Your Mind - DOWNLOAD

Petula Clark - The Windmills of Your Mind - DOWNLOAD

3 نظرات:

Mas♥ud گفت...

ایول احسان خیلی خوب نوشتی :)

احسان طريقت گفت...

قربونت مسعود جون

سیزیف گفت...

خداحافظی معمولن تلخ ـ
و قبول دارم که موسیقی(حتی هدیه دادنش) یکی از اثرگذارترین نشونه های آدمها می تونه باشه ... اینکه به یاد بیاری کسی رو اینکه به یاد کسی بیای ..
*
عجیب ما آدمها دلمان جاودانگی می خواهد...عجیب...